بررسی ارتباط اختلالات اسکلتی عضلانی با عوامل ارگونومیکی در پرستاران

  سابقه و هدف: اگرچه اختلالات اسکلتی عضلانی یکی از مشکلات اساسی، پر‌هزینه و جدی در پرستاران به عنوان یک گروه پرخطر شغلی شناخته شده است اما متاسفانه مطالعات اندکی به خصوص در ایران جهت شناخت علل آن انجام گرفته است. لذا این پژوهش به منظور بررسی شیوع اختلالات عضلانی اسکلتی و عوامل ارگونومیکی مرتبط با آن در کادر پرستاری انجام شده است.   مواد و روش ‌ ها: در این مطالعه تحلیلی مقطعی 400 نمونه به روش سرشماری از پرستاران بیمارستان‌های شهر آمل مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع‌آوری اطلاعات و مشخص شدن شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی از پرسش‌نامه تغییر‌یافته نوردیک و مطالعه ییپ استفاده شد.   یافته ‌ ها: از میان واحدهای پژوهش مشخص شد 81% طی یک سال گذشته حداقل یک بار کمردرد، 5/29% مچ‌درد، 50% گردن‌درد، 5/35% شانه‌درد و 5/63% زانو‌درد را تجربه کرده‌اند. زن بودن شانس گردن درد و کمردرد را به ترتیب 122% و 203% افزایش می‌دهد. از میان عوامل ارگونومیکی مورد بررسی خم شدن لب تخت بیمار جهت انجام رویه‌های پرستاری شانس مچ‌درد را بیش‌تر می‌کند. هم‌چنین جابه‌جا کردن وسایل بخش و بالا بردن دست‌ها بالاتر از سطح شانه نیز شانس ابتلا به گردن‌درد را بیش‌تر می‌کند. از طرفی دیگر جابه‌جا کردن وسایل بخش شانس ابتلا به شانه‌درد را افزایش می‌دهد. در نهایت خم شدن جهت بلند کردن اشیاء از کف اتاق شانس کمردرد را بیش‌تر می‌کند.   نتیجه ‌ گیری: اختلالات عضلانی اسکلتی یکی از جدی‌ترین مشکلات حرفه پرستاری است که با عوامل متعددی نظیر خم شدن، انتقال بیماران، جابه‌جا کردن وسایل بخش، کمک به بیماران جهت حمام دادن، بلند کردن بار و وسایل بخش همراه است. بنابراین تعدیل و اصلاح عوامل ایجادکننده و آموزش پرستاران جهت استفاده از وسایل کمک حرکتی در بخش‌ها به منظور کاهش عوارض ناشی از آن می‌تواند موثر باشد.